به نام خداى بخشاينده مهربان‏

  لَكَ الْحَمْدُ يا ذَاالْجُودِ وَالْمَجْدِوَالْعُلى‏

تَبارَكْتَ تُعْطى‏ مَنْ تَشاءُ وَتَمْنَعُ‏

 ستايش تورا است اى صاحب جود و بزرگى و بلندى‏

بزرگى‏تو را است كه بهر كه خواهى بدهى و يا بازگيرى‏

 اِلهى‏ وَخَلاَّقى‏ وَحِرْزى‏ وَمَوْئِلى‏

اِلَيْكَ لَدَى الْإِعْسارِ وَالْيُسْرِ اَفْزَعُ‏

 اى معبود و آفريدگار و پناه و نگهدار من بدرگاه‏

تو در سختى و آسانى پناه برم‏

 اِلهى‏ لَئِنْ جَلَّتْ وَجَمَّتْ خَطيئَتى‏

فَعَفْوُكَ عَنْ ذَ نْبى‏ اَجَلُّ وَاَوْسَعُ‏

 خدايا اگر خطايم بزرگ و زياد است‏

ولى گذشت تو از گناه من بزرگتر و وسيعتر است‏

 اِلهى‏ لَئِنْ اَعْطَيْتُ نَفْسِىَ سُؤْلَها

فَها اَنَا فى‏ رَوْضِ النَّدامَةِ اَرْتَعُ‏

 خدايا اگر من از خواهش نفس پيروى كنم‏

پس در آن حال من در چراگاه پشيمانى مى‏چرم‏

 اِلهى‏ تَرى‏ حالى‏ وَفَقْرى‏ وَفاقَتى‏

وَاَنْتَ مُناجاتِى الخَفِيَّةَ تَسْمَعُ‏

 خدايا خود تو حال من و ندارى و تهيدستيم را بينى‏

و تو رازهاى پنهان مرا مى‏شنوى‏

 اِلهى‏ فَلا تَقْطَعْ رَجآئى‏ وَلا تُزِغْ‏

فُؤادى‏ فَلى‏ فى‏ سَيْبِ جُودِكَ مَطْمَعٌ‏

 خدايا پس اميدم را قطع مكن و منحرف مساز

به نوميدى دلم را كه من طمعكار باران سخايت‏هستم‏

 اِلهى‏ لَئِنْ خَيَّبْتَنى‏ اَوْ طَرَدْتَنى‏

فَمَنْ ذَااَّلذى‏ اَرْجُو وَمَنْ ذا اُشَفِّعُ‏

 خدايا اگر نوميدم سازى يا از درگاهت برانى‏

پس به چه كسى اميد داشته باشم و كه را شفيع‏گردانم‏

 اِلهى‏ اَجِرْنى‏ مِنْ عَذابِكَ اِنَّنى‏

اَسيرٌ ذَليلٌ خائِفٌ لَكَ اَخْضَعُ‏

 خدايا از عذاب خود پناهم ده كه براستى من‏

اسير و خوار و ترسان و خاضع درگاه توام‏

 اِلهى‏ فَآنِسْنى‏ بِتَلْقِينِ حُجَّتى‏

اِذا كانَ لى‏ فِى الْقَبْرِ مَثْوَىً وَمَضْجَعٌ‏

 خدايا بوسيله تلقين دليل و حجتم با من انس گير

در آن هنگام كه در گور منزل و مأوى گيرم‏

 اِلهى‏ لَئِنْ عَذَّبْتَنى‏ اَلْفَ حِجَّةٍ

فَحَبْلُ رَجآئى‏ مِنْكَ لا يَتَقَطَّعُ‏

 خدايا اگر هزار سال مرا عذاب كنى ولى‏

باز رشته اميد من از درگاه تو قطع نمى‏شود

 اِلهى‏ اَذِقْنى‏ طَعْمَ عَفْوِكَ يَوْمَ لا

بَنُونَ وَلا مالٌ هُنا لِكَ يَنْفَعُ‏

 خدايا مزه گذشتت را به من بچشان در آن‏روز

كه نه فرزندان و نه مال در آنجا سود بخشد

 اِلهى‏ لَئِنْ لَمْ تَرْعَنى‏ كُنْتُ ضائِعاً

وَاِنْ كُنْتَ تَرْعانى‏ فَلَسْتُ اُضَيَّعُ‏

 خدايا اگر تو مراعاتم نكنى يكسره از بين رفته‏ام‏

و اگر تو مراعاتم كنى ضايع نگردم‏

 اِلهى‏ اِذا لَمْ تَعْفُ عَنْ غَيْرِ مُحْسِنٍ‏

فَمَنْ لِمُسى‏ءٍ بِالْهَوى‏ يَتَمَتَّعُ‏

 خدايا اگر بنا شود جز از نيكوكار نگذرى‏

پس كيست اميد گنهكارى كه به هواى نفس كامرانى‏كرده‏

 اِلهى‏ لَئِنْ فَرَّطْتُ فى‏ طَلَبِ التُّقى‏

فَها اَنَا اِثْرَ الْعَفْوِ اَقْفُو وَاَتْبَعُ‏

 خدايا اگر در جستجوى پرهيزكارى كوتاهى كردم‏

ولى اينك بدنبال گذشت تو مى‏گردم و آنرامى‏جويم‏

 اِلهى‏ لَئِنْ اَخْطاْتُ جَهْلاً فَطالَما

رَجَوْتُكَ حَتّى‏ قيلَ ما هُوَ يَجْزَعُ‏

 خدايا اگر از روى نادانى خطا كردم پس چه بسيار اميدوار

به تو بوده‏ام بطورى كه درباره‏ام گفتند باك ندارد

 اِلهى‏ ذُنُوبى‏ بَذَّتِ الطَّوْدَ وَاْعتَلَتْ‏

وَصَفْحُكَ عَنْ دَنْبى‏ اَجَلُّ وَاَرْفَعُ‏

 خدايا گناهانم برتر و بلندتر از كوههاى بزرگ گشته‏

ولى چشم‏پوشى تو از گناه من بزرگتر و برتر است‏

 اِلهى‏ يُنَحّى‏ ذِكْرُ طَوْلِكَ لَوْعَتى‏

وَذِكْرُ الْخَطايَا الْعَيْنَ مِنّى‏ يُدَمِّعُ‏

 خدايا ياد بخشش تو سوز درونم را بِبَرد

و ياد گناهان چشمانم را اشگبار كند

 اِلهى‏ اَقِلْنى‏ عَثْرَتى‏ وَامْحُ‏حَوْبَتى‏

فَاِنّى‏ مُقِرٌّ خائِفٌ مُتَضَرِّعٌ‏

 خدايا لغزشم را ببخش و گناهم را محو كن‏

زيرا كه من به گناه اقرار داشته و ترسان و نالانم‏

 اِلهى‏ اَنِلْنى‏ مِنْك رَوْحاً وَراحَةً

فَلَسْتُ سِوى‏ اَبْوابِ فَضْلِكَ اَقْرَعُ‏

 خدايا صفا و آسايشى از جانب خود به من ببخش‏

كه من جز درهاى فضل تو را نكوبم‏

 اِلهى‏ لَئِنْ اَقْصَيْتَنى‏ اَوْ اَهَنْتَنى‏

فَما حيلَتى‏ يا رَبِّ اَمْ كَيْفَ اَصْنَعُ‏

 خدايا اگر دورم كنى يا بى‏اعتنائيم كنى‏

پس ديگر چه‏چاره كنم پروردگارا و يا چه بكنم؟

 اِلهى‏ حَليفُ الْحُبِّ فى‏ اللَّيْلِ ساهِرٌ

يُناجى‏ وَيَدْعُو وَالْمُغَفَّلُ يَهْجَعُ‏

 خدايا آنكه با دوستى تو دست بگريبانست شب را همه بيدار

و در مناجات و دعا است ولى غافل يكسره درخواب‏

 اِلهى‏ وَهذَا الْخَلْقُ ما بَيْنَ نائِمٍ‏

وَمُنْتَبهٍ فى‏ لَيْلِهِ يَتَضَرَّعُ‏

 خدايا اين مردم هم يك دسته شبها خواب‏

و دسته‏اى بيدار و به تضرع مشغولند

 وكُلُّهُمُ يَرجُو نَوالَكَ راجِياً

لِرَحْمَتِكَ الْعُظْمى‏ وَفِى الْخُلْدِ يَطْمَعُ‏

 و همگى به اميد عطاى توأند و اميدوار

به رحمت بزرگ تو و طمع بهشت برين دارند

 اِلهى‏ يُمَنّينى‏ رَجآئى‏ سَلامَةً

وَقُبْحُ خَطيئاتِى‏ عَلَىَّ يُشَنِّعُ‏

 خدايا اميد من مرا آرزومند سلامتى مى‏كند

ولى زشتى گناهانم مرا به رسوايى تهديد مى‏كند

 اِلهى‏ فَاِنْ تَعْفُو فَعَفْوُكَ مُنْقِذى‏

وَاِلاَّ فَبِالذَّنْبِ الْمُدَمِّرِ اُصْرَعُ‏

 خدايا اگر بگذرى گذشت تو نجات بخش من است‏

وگرنه من با اين گناه مهلك به نابودى درافتم‏

 اِلهى‏ بِحَقِّ الْهاشِمىِّ مُحَمَّدٍ

وَحُرْمَةِ اَطْهارٍ هُمُ لَكَ خُضَّعٌ‏

 خدايا به حق محمد هاشمى‏

و به حرمت پاكانى كه به درگاهت خاضعند

 اِلهى‏ بِحَقِّ الْمُصْطَفى‏ وَابْنِ عَمِّهِ‏

وَحُرْمَةِ اَبْرارٍ هُمُ لَكَ خُشَّعٌ‏

 خدايا به حق محمد مصطفى و پسر عمويش (على)

و به حرمت نيكانى كه بدرگاهت خاشعند

 اِلهى‏ فَاَنْشِرْنى‏ عَلى‏ دينِ اَحْمَدٍ

مُنيباً تَقِيّاً قانِتاً لَكَ اَخْضَعُ‏

 خدايا مرا بر دين احمد در قيامت برانگيز

در حال انابه و پرهيزكارى و فروتنى و خضوع‏

 وَلا تَحْرِمَنّى‏ يا اِلهى‏ وَسَيِّدى‏

شَفاعَتَهُ الْكُبْرى‏ فَذاكَ الْمُشَفَّعُ‏

 و مرا محروم مكن اى معبود و آقايم از

آن شفاعت بزرگش كه شفاعت او پذيرفته است‏

 وَصَلِّ عَلَيْهِمْ ما دَعاكَ مُوَحِّدٌ

وَناجاكَ اَخْيارٌ بِبابِكَ رُكَّعٌ‏

 و درود فرست بر ايشان تا زمانى كه يكتاپرستى به درگاهت‏

دعا كند و نيكان با تو در مناجات و به‏درگاهت در ركوعند

 

 و نيز در صحيفه علويّه مناجاتى ديگر منظوم از آنحضرت نقل كرده كه اوّل آن يا سامِعَ الدّعاء است چون مشتمل بر كلمات مشكله و لغات غريبه بود وبنابر اختصار است ما آنرا ذكر ننموديم‏

 

    ثلاثَ كَلماتٍ مِنْ مَوُلانا عَلىّ‏عليه السلام فِى المُناجات‏

    سه جمله از سرور ما على‏عليه السلام در مناجات‏

 اِلهى‏ كَفى‏ بى‏ عِزّاً اَنْ اَكُونَ لَكَ‏عَبْداً، وَكَفى‏ بى‏ فَخْراً اَنْ تَكُونَ لى‏

خدايا اين عزت مرا بس است كه بنده تو باشم و اين افتخار برايم بس است كه تو

 رَبّاً، اَنْتَ كَما اُحِبُّ فَاجْعَلْنى‏ كَما تُحِبُّ .

 پروردگار منى تو چنانى كه من خواهم مرا همچنان كن كه تو خواهى.

 

نظرات شما عزیزان: